در این روزها با توجه به شیوع کرونا و مسائل بوجود آمده شرایط برای اکثر ارائه دهندگان خدمت تنش زا شده و نگرانیها و اضطراب هایی برای این گروه خدوم بوجود آمده که خطر ابتلا به بیماری، نگرانی از آسیب اطرافیان، بارکاری سنگین، مشاهده رنج و درد بیماران و خانواده هایشان، جدایی از خانواده، تصمیم گیریهای دشوار در شرایط مرگ و زندگی، و در دسترس نبودن منابع و امکانات از جمله این نگرانی ها می باشد به طوری که همین موارد تنش زا می تواند فرد ارائه دهنده خدمت را هم از لحاظ جسمی و هم روانی تحت الشعاع قرار می دهد.
به گزارش روابط عمومی معاونت بهداشت دانشگاه موارد فوق ثاثیرات منفی برای ارائه دهندگان خدمت دارد و مدیریت استرس برای ارائه دهندگان خدمت به مراجعین و بیماران ضروری می باشد.
در همین راستا و بر اساس دستورالعمل های ارسالی از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی توصیه می شود کارکنان ارائه دهنده خدمات برای سازگاری بهتر در بحران به موارد ذیل دقت نمایند :
- نشانه های استرس را در خود بشناسید. هر یک از ما به شکل متفاوتی به استرس و حوادث ناگوار واکنش نشان میدهیم.آگاهی به نشانه های جسمی و ذهنی اضطراب اولین قدم در مدیریت آن است. برای مثال تحریک پذیری، عصبانیت و از کوره در رفتن، بیخوابی و کابوس، ترس، خستگی، سردرد، عدم تمرکز، اسپاسم عضلانی، تپش قلب، و حالت تهوع و سایرمشکلات گوارشی از علایم اضطراب است.
- در شرایط بحرانی افراد واکنشهای متفاوتی دارند مانند اضطراب، اشتغال ذهنی مکرر با مساله، سردرگمی و دوگانگی، یا احساس کرختی، به خاطر داشته باشید در بحرانها معمولا اتفاق ها غیرطبیعی هستند اما اکثرا واکنشهای افراد طبیعی است. به خودتان یا دیگران برچسب ضعیف بودن، یا غیرطبیعی بودن نزنید. کاری که شما انجام میدهید شجاعانه، ایثارگرانه و بسیار ارزشمند است.
- در محل کار، از روشهای ساده و قابل اجرا برای کاهش تنش و استرس استفاده کنید: حرکات کششی و نرمش، چند دقیقه قدم زدن در فضای باز، تمرین تنفس عمیق، چند دقیقه گوش کردن به موسیقی آرامبخش، یا نیایش کردن میتواند به کاهش تنش شما کمک کند. سعی کنید لحظاتی هر چند کوتاه ذهنتان را از کار و یا نگرانی ها دور کنید.
- وقتی کار نمی کنید و در خانه هستید، تا حد امکان برنامه معمول و روزمره قبلی خود را حفظ کنید. نقش خود را به عنوان عضوی از خانواده ایفا کنید، به سرگرمیها و علایق خود بپردازید، ورزش کنید، و کارهایی را که برای شما آرامش بخش است در برنامه بگذارید.
- فرهنگ حمایت و کار تیمی را در محل کار تقویت کنید، افرادی که با آنها کار میکنید را بشناسید. از آنها در مورد نگرانیهایشان سؤال کنید و اگر راحت بودید در مورد نگرانیهای خود نیز به آنها بگویید. صحبتهای خود را به موضوع بحران و کار محدود نکنید و در مورد موضوعهای دیگر نیز صحبت کنید. از یکدیگر حمایت کنید و حال هم را بپرسید. افراد معمولا هنگام استرس زیاد با خطاهای کوچک دیگران برخوردهای بیش از اندازه میکنند، به یکدیگر بازخورد مثبت بدهید و با تلاش و جدیت افراد را تشویق کنید.
- ضمن اینکه لازم است در جریان اطلاعات و اخبار روز باشید، مواجهه با اخبار به ویژه از منابع غیرموثق و در فضای مجازی را محدود کنید. چک کردن مکرر شبکه های مجازی میتواند استرس شما را بیشتر کرده و زمان استراحت شما را که برای بازیابی توان و انرژی نیاز دارید محدود کند.
- مراقب باشید که در شرایط بحرانی هم اصول برخورد حرفه ای را در برخورد با بیماران و مسائل آنها حفظ کنید. بخشی از فرآیند بهبود بیماران مربوط به مشاهده ی حالت کاملا حرفهای کادر درمان است.
- در بحرانها موارد زیادی پیش می آید که خارج از کنترل ماست. سعی کنید فقط بر مواردیکه در کنترل شماست تمرکز کنید و بیش از حد به بخشهایی از بحران که کنترلی بر آن ندارید فکر نکنید.
- دغدغه ها و نگرانیهای خانوادگی را مدیریت کنید. با نزدیکان خود در مورد برنامه های کاری خود، زمان و روشی که میتوانند با شما در تماس باشند و همچنین نگرانی هایشان صحبت کنید. سعی کنید برنامه منظمی برای تماس و صحبت با خانواده و دوستان داشته باشید.
- از خودتان مراقبت کنید. تا جایی که امکان دارد خواب و استراحت کافی داشته باشید. تغذیه سالم داشته باشید. مصرف کافئین را محدود کنید و مایعات کافی بنوشید.
در صورتی که احساس کردید به دلیل استرس یا افسردگی برای چند روز متوالی نمیتوانید کارهای روزمره را انجام دهید یا تحت فشار زیادی هستید، ازروان شناس و روانپزشک کمک بگیرید.
